Karai ñeême icatuÿva ha é
Ahaíta cuatiare ndeve guârâ purajei,
sapÿantemo osó che pÿtú mombyrÿ
aimoâ ÿre, amanó ha ndayerevei.
Najiâi varâ cheve, osÿrÿ nde resÿ-ÿ.
Nde yuký mitä cuñâ reicorô pucavÿpe
omimbí ha oyayái porâgüi nde resá,
nde marangatúre ayerureva Tupâsÿpe.
co ÿvÿari, catu-î tan nderovasá.
Sapÿante reñandurô ÿvÿtú nde kevÿpe,
imandu-ánte nderejé nderaijuhá torÿpe
oyeyojúva haéñomí, guîâva chupé oyevÿ.
Acânundu-icha nderejéÿ iñarö techaga ú,
jiânte cheve ÿmaguareicha romocunu û
che yýva-ári, ha amokâ ndeve nderesaÿ.
(Traducido en castellano)
Estos versos por ti es tinta en papel,
hago por si se me corta el crédito
a lo lejos, si quedase inédito
no llores la muerte del bardo aquél.
Niña, atrapa tu sonreír con finura,
Dios quiera que te conserve serena,
sin que tu ser enuncie nunca pena
tus ojos conservan brillo natura.
Mientras tú duermes te acariciará
el viento nocturnal con leve caricia
seré yo, a pesas parezca ficticia.
Mi regreso tu alma antes enunciará,
que probablemente en muy corto plazo,
será fin de la vigilia, de abrazo.
Autor: Alcibíades Noceda Medina